Haight Ashbury is vandaag de dag een stille buurt, met hele dure huizen. Haight Street probeert het hippieverleden levend te houden, maar het is erg kunstmatig en commercieel. Er zwermen jongeren met grote rugzakken rond, vooral punks, en ook veel zwervende alcoholisten. Je vindt er dezelfde winkeltjes als in de Damstraat in Amsterdam, met waterpijpen en mariuana-souvenirs. Straatmuziek? Hier en daar zitten jongens met mottige dreadlocks in zichzelf gekeerd op een gitaar te strummen.
Volgens een interessant artikel in de New York Times loopt er een lijn rechtstreeks van de hippie-idealen naar deze algemeen aanvaarde organic-trend. En dat niet alleen, ook naar het internet. De droom van de hippies was om de gevestigde orde te ondermijnen door het stichten van nieuwe, onafhankelijke gemeenschappen. Het internet leek van meet af aan die droom te kunnen vervullen. Je kan er over van mening verschillen of dat ook echt zo is, maar een feit is dat veel oude hippies in de jaren '70 en '80 aan de slag zijn gegaan met computers, en hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van het internet.
Wat er nog over is van de hippies in uiterlijke zin, is een beetje teleurstellend. Maar er loopt een vloeiende lijn van Ken Kesey's LSD-feesten naar het huis vanwaaruit ik op dit moment dit blogbericht schrijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten